Szkoły dogoterapii – istnieją dwie szkoły dogoterapii. Jedna z nich mówi, iż psa nie wolno dotykać i głaskać przez dzieci, młodzież i seniorów. Druga zaś – wręcz przeciwnie – pozwala na bezpośredni kontakt z psem.
Moje psy uczone są zgodnie z drugą szkołą dogoterapii. Nie boją się dotyku, lubią pieszczoty i zainteresowanie ze strony dzieci i ich rodziców.
Moje suczki przyzwyczajone są także do widoku wózków inwalidzkich, chodzików, balkoników, kul. Reagują na nie w sposób bardzo spokojny.
Metody pracy w dogoterapii – nie ma jednej, uniwersalnej metody pracy. Spektrum działań zależy głównie od niepełnosprawności dziecka, określonych celów ustalonych przez zespół specjalistów, reakcji dziecka na psa oraz wyobraźni dogoterapeuta.
Przykłady ćwiczeń dogoterapeutycznych:
małej motoryki w ramach terapii ręki – wyszukiwanie smaczków
w ryżu, kaszy i karmienie pieska, przypinanie klamerek do smyczy, chowanie smaczków w maty węchowe, „psie gry”, odrysowywanie psa na płachcie papieru itp.;
dużej motoryki – chodzenie za psem po równoważni, czworakowanie, granie w piłkę, rzucanie piłeczek, zabawek dla psa, wyprowadzanie pieska na spacer, przechodzenie przez tunel itp.;
zabawy w ramach terapii sensorycznej – chodzenie po macie sensorycznej wraz z psem, głaskanie psa, sprawdzanie miękkości sierści w różnych miejscach, karmienie różnymi smaczkami o zróżnicowanej fakturze, dotykanie
i głaskanie psa stopami, położenie się koło psa itp.;
rozwijanie pojęć w trakcie zabawy
z pomocą misek, figurek zwierząt itp.;
rozwój mowy – przy każdej wykonywanej czynności.
Zapraszamy do współpracy!
Dogoterapia to dziedzina terapii, przede wszystkim, wspomagająca rehabilitację i działania innych terapeutów, rodziców, osób zainteresowanych prawidłowym rozwojem dzieci ale, też funkcjonowaniem seniorów we własnym środowisku jak i domach opieki.
Już sama obecność psa wywołuje pozytywne emocje. Seniorzy zaczynają ze sobą rozmawiać, a dzieci wykonywać działania, których w innych okolicznościach nigdy by nie wykonali. Pies wyzwala uśmiech, chęć działania, empatię, poczucie sprawstwa oraz własnej wartości.
Dogoterapeuta ściśle współpracuje z innymi terapeutami tworząc zespół specjalistów, który wyznacza cel wszechstronnej pracy
z dzieckiem, ale również z seniorami.
Dla kogo dogoterapia – dla wszystkich chętnych dzieci z każdym rodzajem niepełnosprawności z wyjątkiem wrodzonej łamliwości kości.
Dla dzieci z zaburzeniami emocji, nadpobudliwością psychoruchową, dzieci wycofanych, nieradzących sobie ze stresem, nad wyraz inteligentnych oraz wszystkich innych chętnych. Dogoterapia pomaga także dzieciom leżącym, bezkontaktowym.
Pies nie ocenia, traktuje każdego w sposób szczególny. Taka działalność psa i człowieka owocuje poczuciem akceptacji, bezpieczeństwa, rozwijaniem talentów i pasji, przełamywaniem barier i trudności, rozwijaniem empatii, uwrażliwieniem na istoty żywe, koncentracji uwagi na danym zadaniu, rozwojem percepcji wzrokowo – ruchowej, rozwojem mowy, poczucia sprawstwa.
Suczki terapeutki – każdy pies terapeuta jest ustawicznie szkolony. Proces uczenia zaczyna się w wieku 3 – 4 miesięcy „psim przedszkolem” gdzie zaczyna się socjalizacja czworonoga z ludźmi
i innymi zwierzętami. Następnym krokiem jest „szkolenie
z posłuszeństwa”. Potem moje suczki uczestniczą w „psim fitnessie”, „szkoleniu ze sztuczek”, „nos worku”. Ich szkolenie trwa do końca życia. Wszelkie pozyskane umiejętności ćwiczone są
i udoskonalane w domu.
Moje terapeutki są wpatrzone w swojego przewodnika, darzą mnie bezgranicznym zaufaniem i dlatego wykonują wszelkie polecenia i nie wykazują zachowań agresywnych. Bardzo dobrze reagują na osoby im zupełnie obce.
Oceń nas na
Znajdź nas również na
Całość prezentowanej strony internetowej stanowi własność A., S. Scholz i jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych
(Dz. U. 2021, poz. 1062). Żadna jej część nie może być rozpowszechniana lub kopiowana w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny lub inny) bez pisemnej zgody właścicieli.